به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا؛ روز کارگر در آمریکا (1 تا 3 سپتامبر) است و قرار است از نویسندگانی که باوجود کار تمام‌وقت خود، بزرگ‌ترین آثار ادبی را خلق می‌کنند قدردانی شود. در اینجا پنج نویسنده‌ای را که علی‌رغم موفقیت در نوشتن، مشاغل روزانه خود را رها نکردند معرفی می‌کنیم.
ویلیام کارلوس ویلیامز / William Carlos Williams
اگرچه او یکی از تأثیرگذارترین شاعران قرن بیستم بود، اما همراه با دوست خود «ازرا پوند» به مدت 40 سال مرکز پزشکی نیوجرسی خود را باز و فعال نگه داشت. ویلیامز در کتاب خاطرات خود می‌نویسد: «هر دو شغل من مکمل یکدیگرند، آن‌ها دو جزء از یک کل هستند، هرگز نمی‌توان گفت آن‌ها دو شغل مجزا هستند، هنگامی‌که یکی مرا خسته می‌کند دیگری به من آرامش می‌دهد.»
جوزف هلر/ Joseph Heller
«میسون کاری» در کتاب «آداب روزانه: هنرمندان چگونه کار می‌کنند؟» توضیح می‌دهد که چگونه نویسندگان میان کار روزمره و کار خلاقانه خود (نوشتن) توازن و تعادل برقرار می‌کنند. به‌عنوان‌مثال، جوزف هلر هنگامی‌که «دوراهی گریز‌ناپذیر» ( (Catch-22را می‌نوشت، در یک مجله تبلیغاتی نیز مشغول به کار بود. به گفته «کاری» هلر به مدت 8 سال هر شب دو تا سه ساعت، پشت میز آشپزخانه نشست و این رمان را به پایان رساند.
برام استوکر / Bram Stoker
نویسنده رمان مشهور دراکولا، ابتدا به‌عنوان دستیار برای «سر هنری ایروینگ» بازیگر نامدار انگلیسی کار می‌کرد و سپس به مدت 30 سال عهده‌دار مدیریت تئاترلایکوم در لندن بود.
تونی موریسون / Toni Morrison
موریسون باوجودآنکه جوایز ادبی بزرگی نظیر نوبل و پولیتزر را دریافت کرده بود، سردبیر رندوم هاوس بود و در دانشگاه نیز ادبیات تدریس می‌کرد. او همچنین به‌تنهایی دو پسر خود را بزرگ کرد. او دراین‌باره گفته است: «وقتی سراغ نوشتن می‌روم، نمی‌توانم تمرکز کنم. فکرم به کارهای دیگری که باید انجام دهم معطوف می‌شود، به فرزندانم و به تدریس فکر می‌کنم که نمی‌توانم بی‌خیال آن‌ها باشم. هنگام رانندگی تا محل کار یا در مترو به ایده‌ای برای نوشتن فکر می‌کنم. در آن زمان است که چیزی برای نوشتن و خلق کردن به ذهنم می‌رسد.
ئی بی‌وایت / E.B. White
گرچه وایت در دوره حیات خود به‌عنوان نویسنده کودکان شهرت داشت (کتاب‌های تار شارلوت و استوارت لیتل)، چندین دهه شغل روزانه خود به‌عنوان سردبیر در نیویورکر را حفظ کرد.
همان‌طور که این نویسندگان و دیگر نویسندگان بزرگ استدلال می‌کنند برای نوشتن نیازی نیست شغل روزانه خود را رها کنید، در حقیقت بسیاری از آن‌ها در شغل‌های خود به دنبال موضوعی برای الهام گرفتن و نوشتن بودند. نویسندگان همچنین از ساختار، سازگاری با جامعه و ثبات شغل خود در راستای نوشتن بهره می‌بردند.
بنابراین پیش از آنکه تصمیم به ترک شغل گرفته و خود را به دردسر بیندازید به مسائلی همچون پس‌انداز، وام مسکن و بیمه درمانی فکر کنید. به یاد داشته باشید که برای یک نویسنده «واقعی» شدن نیازی نیست تمام‌وقت بنویسید!
نظر شما